Rozdział 10

Niall powoli zbliżał  się do mnie, ale nagle zadzwonił dzwonek do drzwi. Poszłam otworzyć. W drzwiach stała Alice. Ta to zawsze wiedziała kiedy przyjść.

- Cześć Alice- powiedziałam.

- Cześć Ola. Oh przeszkodziłam w czymś?- spytała kiedy zobaczyła, że Niall spalił buraka , ja zresztą też.

- Nie no coś ty. Daj walizki –powiedziałam i poszłam na górę aby odłożyć rzeczy Alice. Zadzwonił telefon. Odebrałam.

- Cześć . Tu Mariola . Dawno się nie odzywałaś. Co tam u ciebie? – spytałam moja koleżanka.

- Oh cześc Mariolka. A w porządku. – odpowiedziałam.

Rozmawiałam z nia jeszcze parę minut i przypomniało mi się , że zostawiłam Niall’a z Alice co nie wróżyło dobrze. Gdy szłam w stronę kuchni zobaczyłam Harrr’ego.

- O już wróciliście. Potrzymasz mi słuchawkę – spytałam chłopaka .

- Jasne – odpowiedział .

Gdy zeszłam na dół usłyszałam zły głos Alice :

- Zraniłeś ją. A ja myślałam, że ci na niej zależy. Nie wiesz nawet jak ona cierpi.

- Alice przestań – krzyknęłam i pociągnęłam ją za rękaw. – Przepraszam za nią Niall – powiedziałam i udałam się z Alice do pokoju.

- Co ty do cholery robisz? – spytałam.

- Chciałam tylko pomóc.- odpowiedziała.

- Błagam cie nie wtrącaj się. Jemu też nie jest łatwo nie musisz go jeszcze dobijać – powiedziałam i wyszłam z pokoju.

- Harry ! Dawaj słuchawkę – krzyknęłam. Zapomniałam , że Harry ciągle ma mój telefon i, że Mariola na mnie czeka. Harry oddał mi słuchawkę i powiedział.:

- Może zaprosisz koleżankę do nas?

- Błagam cię nie mów , ze z nią rozmawiałeś. Ona mnie zabije jak się dowie, że z wami mieszkam i nic jej nie powiedziałam.

- Spokojnie. Przedstawiłem się jako Mick. To jak będzie? – spytał.

- Nie wiem czy zaproszenie jej to będzie dobry pomysł. Ona prawie umiera jak widzi was na plakacie , a co dopiero na żywo. Ale pomyśle- powiedziałam. Gdy szłam do pokoju zobaczyłam, ze Niall siedzi u siebie i wpatruje się w jeden punkt.

- Niall coś się stało ? – spytałam i usiadłam obok niego.

- Nie. Właściwe to tak. Myslę nad tym co powiedziała mi Alice. Jestem idiotą – powiedział i zakrył twarz w dłoniach.

- Niall nie mów tak. Nie przejmuj się tym co mówi Alice. Wiesz, że to nieprawda. –powiedziałam i chwyciłam go za ręce.

- Ale właśnie tym razem Alice miała rację. Popełniłem błąd na własne życzenie i straciłem wszystko na czym mi zależało , to co kochałem – powiedział patrząc na mnie.

- Niall – nie dokończyłam bo mi przerwał.

- Wtedy w parku kiedy spotkałem się nią, kiedy zrobili nam to zdjęcie…- zaczął Niall. Tym razem to ja mu przerwałam.

- Nie wracajmy do tego – powiedziałam i wyszłam z jego pokoju.

 Położyłam się u siebie na łóżku.  Ktoś zapukał do drzwi. Był to Zayn.

- Nie wiesz może co jest z Niall’em? Siedzi przybity i nic nie mówi. Nie chce nawet jeść ,a to źle. – powiedział.

- Ehmm. No Alice troche po nim pojechała. Później poszłam z nim pogadac ,ale znów zaczął gadac o tym w parku więc wyszłam. Chyba tylko pogorszyłam sprawę –powiedziałam.

Zayn usiadł obok mnie i mnie przytulił. Chyba nikt tak jak on nie rozumie dziewczyn. Uwielbiałam z nim rozmawiać. Z Niall’e, tez kiedyś kochałam rozmawiać. Ale to było kiedyś.

- Ola posłuchaj. Chcę , żeby wszystko było jasne. Wtedy do tego parku to zawiózł go Harry. Ja pojechałem z nimi. Ona męczyła Niall’a sms’ami i dzwoniła do  niego. On miał dość więc powiedziałem mu, żeby się z nią spotkał i wszystko wyjaśnił. Posłuchał mnie, a ona gdy tylko go zobaczyła rzuciła się na niego i go pocałowała. Niestety ktoś zdążył zrobić im zdjęcie. Przykro mi.- powiedział Zayn.

Nie wiedziałam co powiedzieć więc się nie odezwałam.

- Ale ja się nie chcę wtrącać. Zrobicie jak chcecie. Właściwie to przyszedłem spytać się czy masz ochotę obejrzeć z nami film – spytał mulat.

- Jasne – odpowiedziałam i zeszłam z nim na dół. Wszyscy na nas czekali . Nawet Niall.

Lou wybrał jakiś potworny horror.  Przy każdej strasznej scenie krzyczałam razem z Harrym, a wszyscy się z  nas śmiali. W pewnym momencie zapomniałam się i przytuliłam się do Niall’a, dokładnie tak jak przytulałam się do niego jak byliśmy razem.

- Przepraszam –powiedziałam speszona.

- Nic się nie stało –odpowiedział Niall i przyciągnął mnie do siebie. Leżałam oparta o niego tak , że w każdej strasznej scenie mogłam wtulić się w jego bluzę. Gdy film się skończył Harry powiedział :

- A co wy na to, żeby pójść na impreze? Ola czuje się już dobrze więc możemy iśc .

Wszyscy zgodzili się . Poszłam do siebie , żeby się przebrać. Ubrałam beżowa sukienkę przed kolana przewiązywaną w talii czarna , koronkową , dużą kokardą. Do tego ubrałam czarne szpilki i zrobiłam makijaż. Gdy zeszłam na dół wszyscy patrzyli na mnie z otwartymi buziami. Trochę śmiesznie to wyglądało. Podzieliliśmy się na dwie grupy bo razem nie zmieścilibyśmy się do jednego samochodu. Lou, Zayn, Nina i Alice jechali jednym samochodem , a ja , Niall, Liam , Harry drugim. Gdy dojechaliśmy miałam ochotę  stamtąd uciec. Okolica była okropna.

- Nie bój się – powiedział Niall i przysunął się do mnie. W jego obecności zawsze czułam się bezpiecznie. Blondyn doskonale wiedział, ze takie miejsca jak to mnie przerażają.  Ciągle zapominałam , ze nie jestem już z Niall’em i miałam ochotę złapać go za ręke.

Naszczęście  w środku budynku  było już lepiej. Nie przepadałam za imprezami więc usiadłam sobie przy stoliku i piłam colę, podczas gdy wszyscy tańczyli.

- Zatańczysz? – spytał mnie Niall.

- Jasne – powiedziałam i podeszłam do niego.

Gdy weszliśmy na parkiet zaczęła lecieć ta sama piosenka przy której tańczyliśmy pierwszy raz.

Popatrzyłam na Niall’a, a on powiedział :

- Tak pamiętam

- Czytasz mi w myślach – odpowiedziałam i zaczęliśmy się śmiać. Wtuliłam się w niego i starałam się nie deptać mu po nogach. Tańczyliśmy ciągle rozmawiając.

Piosenka się skończyła.

- Pójdę się przewietrzyć – powiedziałam.

-Tylko uważaj na siebie – odpowiedział blondyn.

Dziwiło mnie to, ze jeszcze się mną przejmuje. Wyszłam boczy wyjściem. Stanęłam w drzwiach , ale nagle poczułam silne uderzenie w plecy. Przewróciłam się i skręciłam kostkę. Nie mogłam wstać. Zobaczyłam, ze jakiś mężczyzna stoi nade mną. Chciałam krzyknąć , ale nie mogłam. Zatkało mnie. Doczołgałam się pod ścianę. Mężczyzna zbilżał się do mnie. Nie miałam już dokąd uciec….

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 Od razu mówię, że nie wiem kiedy napiszę kolejny rozdział, ale myślę, że do wtorku dam radę. Dziękuje wszystkim , którzy to czytają, a w szczególności dziękuje Golonce ,która  komentuje to i poleciła to u siebie :) Polecam jej bloga ( http://welovedthefansonedirection.blogspot.com/ ) jest naprawde świetny.